Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μία κορυφαία πράξη αντίστασης, ένα σύμβολο πολιτικής ελευθερίας.
Στους αγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οφείλουμε την πιο υψηλή τιμή, για την πιο προοδευτική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας.
Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει ότι η δημοκρατία απαιτεί αρετή και θυσίες. Μας υπενθυμίζει ότι οι νέοι είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση η οποία ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Όπως αναφέρει και ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος σε ένα από τα ποιήματα του για την εξέγερση του Πολυτεχνείου:
16,17 Νοέμβρη 1973 – Γιάννης Ρίτσος
Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, – πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
17 Νοεμβρίου
Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς,
πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει : περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ’ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω
απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη
στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
